Tarih; 17.6.22
Saat; 1:58
Twitter'da gece son bir bakış atmak için gezinirken, Sezen'in bir konser kaydına rastlamamla başladı her şey. Bir şarkının içinde, en çokta Sezen'in şarkılarının içinde kaybolup giderim sık sık. Eski günleri anımsarım bazen ya da gelecek günleri... Hayatımın her noktasına ait olan bir şarkısına denk gelirim mutlaka. Bu gecenin şarkısında şöyle diyor Sezen;
"Aramızda yaşanacak yarım kalan bir şeyler var. Gitme dur daha şimdiden deliler gibi özledim."
Öyle bir şarkı ki bu; kenara, kıyıya atılmış ne var ne yoksa yıkıldı içime. Geçmişe gittim. Geri dönüşüm kolay olmadı. Hazır olmadığım ama mecburen yaşadığım milyonlarca şeyi hatırladım yeniden. Kaybettiklerimi hatırladım. Bir kez "Gitme!" demeyi ne kadar çok isteyeceğim insanları hatırladım. Yaşadığım zorlukları hatırladım. Verdiğim mücadeleleri hatırladım. Üzüldüğüm günleri hatırladım. İçimde kopan fırtınaları belli etmemek için gösterdiğim çabayı hatırladım.
Hatırladım işte...
Yarım kalmışlık hissinin ne acı olduğunu, ağlamamak için boğazına dizilen her bir düğümün nasıl nefesini kestiğini, keşkelerin iyi ki demekten daha fazla olduğunu, pişmanlıktan doğan hüznü, içimden kopup giden benliğimin her bir parçasının ne kadar büyük bir boşluk yarattığını hatırladım.
Ve her şeyin geride kaldığını hatırladım. Aslında tam olarak bu hissin, bugün beni hâlâ dim dik ayakta tuttuğunu hatırladım.
İşte bir şarkının beni oradan oraya savurduğu gecenin sonu...
Şarkının her dizesi beynimde yankılanırken uykuya dalacağım.